کد مطلب:19348 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:5

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

دوست دارم از نظر ايمان و اخلاق اسلامي به درجه كمال برسم و بيشتر به خدا نزديك تر شوم × لطفا مرا راهنمايي كنيد .

باز هم نامه اي پرسوز از تشنه اي از تشنگان معرفت در برابر ديدگان ما قرار گرفت . به راستي اين كدامين طلب و خواسته است كه همه چيز، در برابر آن ، رنگ مي بازد وپوچ مي گردد؟ و آن حقيقت كدام است كه آرامش از دل ، و قرار از تن ، وخواب را از چشم مي گيرد و اگر جرعه اي از آن زلال نصيب كسي گردد، آن رابه تمامي جهان نمي فروشد؟ پس بايستي خداوند را بسيار سپاس گفت چراكه خفتگان بسيارند و طالبان حقيقت اندك . در هر صورت آنچه كه در درون شما مشتعل است و بايستي همواره پاسدار آن باشيد، همان عطش دستيابي به حقيقت است . حقيقتي كه براي وصول به آن ، بايستي از همه چيز گذشت و گردنه ها را پشت سر قرار داد .هدف آدمي هر قدر متعالي تر باشد، به همان اندازه وصول به آن دشوارتر و راه آن طولاني تر و پر از پيچ و خم و سنگلاخ خواهد بود .از همين روست كه در مسير وصول به خداوند - كه مطلوب دل هاي روشن است - حال آدمي بر يك منوال باقي نمي ماند .اندكي غفلت آدمي را گام ها به عقب مي برد .گذشته از آن كه دل نيز نيازمند تغذيه و تدارك است و اگر به درستي تغذيه نشود رو به خموشي مي رود و ادبار پيش مي آيد.اين تغذيه گاهي با تفكر و تعقل و انديشه كردن است و گاه موعظتي شنيدن وحضوري يافتن و درك كردن نفسي مسيحايي است . آنچه در اين وادي مهم است ، طلب و از پاي ننشستن است ؛ چه اينكه غايت و هدف ، غايتي نامحدود و متعالي است . به گفته افلاطون : ( ( قله معرفت بسي بلندتر از آن است كه هر پرنده اي به آن پرواز كند و سرادق بصيرت پنهان تر و پوشيده تر ازآن است كه هر سالكي به آن راه يابد ) ) ، ( شرح رساله زيتون كبير يوناني ،صفحه 8 چاپ دكن ) . ابن سينا گويد : ( ( جناب حق بزرگ تر از آن است كه بسان نهر آبي هر واردي بدان دست يابد و گدار گيرد يا برآن اطلاع يابد، مگر اوحدي از مردم ) ) ، ( نمط نهم انتشارات ) . حكيم سهروردي نيز گويد : ( ( نواحي قدس جايي است كه جاهلان بدان راهي ندارند و براجساد ظلمت زده وتاريك حرام است كه به ملكوت آسمان ها راه يابند ) ) . سنايي گويد : بار توحيدهر كسي نكشد=طعم توحيد هر خسي نچشد= و ملاي رومي نيز چنين گفته است : ياد او اندر خور هر هوش نيست =حلقه او سخره هر گوش نيست = اين چند جمله از آن رو نوشته شد تا به صعوبت و عظمت اين راه اشاره گردد ودانسته شود كه اين راه ، راهي است پر افت وخيز و اگر غير از اين بود عجيب بود .حشره اي در طلب نوري صدها بار از ستوني بالا مي رود و هربار پس ازسقوط، مجدداً تلاش را از سر مي گيرد و مايوس نمي شود .حال ، آدمي براي درك معرفت و لقاي خداوند چه اندازه بايد همت كند وعوامل را به كارگيرد؟ در پايان چكيده اي از توصيه هاي عارف بزرگ مرحوم ميرزا جواد آقاي ملكي تبريزي را ذكر مي كنيم باشد كه از انفاس قدسي او بهره مند گرديم : ( (... بايد انسان يك مقدار زياده بر معمول تقليل غذا و استراحت بكند تا جنبه حيوانيت كمتر و روحانيت قوت بگيرد ...اولاً روز و شب زياده از دو مرتبه غذا نخورد حتي تنقل في ما بين الغذايين نكند .ثانياً هر وقت غذا مي خوردبايد مثلاً يك ساعت بعد از گرسنگي بخورد و آن قدر بخورد كه تمام سيرنشود ...گوشت زياد نخورد .... و اگر بتواند روزه هاي سه روز هر ماه را ترك نكند ..... شبانه روز شش ساعت بخوابد و البته در حفظ لسان و مجانبت اهل غفلت اهتمام زياد نمايد .در تقويت روحانيت ، اولاً دايماً بايد هم و حزن قلبي به جهت عدم وصول به مطلوب داشته باشد .ثانياً تا مي تواند ذكر و فكررا ترك نكند كه اين دو جناح سير آسمان معرفت است . در ذكر اذكار صبح وشام اهم آنهاست كه در اخبار وارد شده و اهم تعقيبات صلوات و عمده ترذكر وقت خواب - كه در اخبار ماثور است - به خصوص با وضو و ذكر به خواب رود ... زمستان ها سه ساعت و تابستان ها يك ساعت شب خيزي داشته باشد ... در سجده ذكر يونسي ترك نشود ( لا اله الا انت سبحانك اني كنت من الظالمين ) تلاوت قرآن به قصد هديه به حضرت ختمي مرتبت ( صلي الله عليه و آله و سلم ) . علامه طباطبايي سروده است : همي گويم وگفته ام بارها=بود كيش من مهر دلدارها=چه فرهادها مرده در كوه ها=چه حلاج ها رفته بر دارها=پرستش به مستي است در كيش عشق =برونند زين حلقه هشيارها=به شادي و آسايش و خواب و خور=ندارند كاري دل افكارها=چه دارد جهان جز دل و مهر يار=مگر تو ده هايي و پندارها=;